ANG NAKAPUTING BABAE SA MAY TULAY
Ang lugar, mga tauhan at ilang pangyayari sa
kwento ay hango sa
tunay buhay. May mga bagay o pangyayari sa
mundong
ating ginagalawan,ang hindi natin lubos na maipaliwanag.
Maaaring ang ilan sa atin ay naniniwala at ang ilan naman ay
hindi naniniwala sa mga ganitong uri ng kababalaghan. Nasa atin
na lamang kung ano
ang persepsyon natin sa mga ganitong bagay,
batay na rin ating sariling pananaw at karanasan.
Sa Calayan, isang isla sa hilagang Luzon, ay
karaniwan na ang mga
ganitong pangyayari o kababalaghan. Ang isla
ng Calayan ay hindi
pa ganoong kaunlad. May mga barangay pa ring
hindi naaabot ng
kuryentena nagmumula sa NAPOCOR (nagsusuplay ng
kuryente sa mga
kabahayan) na hanggang 6:00 ng gabi haggang 12:00 lamang
ng
umaga. Maagang natutulog ang mga tao sa lugar na ito. Sa
barangay ng Magsidel, takot ang mga tao na gabihin sa daan,
dahil mayroon
daw nakaputing babae na bigla na lang lumilitaw na
nakalutang sa hangin sa tabi ng tulay tuwing gabi.
“Pangasinan” ang tawag nila sa daan na iyon
madilim, masukal,
maraming naglalakihang puno sa magkabilang
gilid nito, at may
malaking tulay malapit rito. Sinasabing pinamumugaran ng maligno
ang naglalakihang puno ng balete. Kaya walang
masyadong
nagpapagabi ng uwi, kung ginagabi man sila sa pagpunta sa
sentro
o kabayanan kailangan nilang gumamit ng motor o di kaya’y
traysikel. Kapag dumadaan na sa parteng iyon biglang
binibilisan
ang pagpapatakbo sa takot na makita ang nakaputing babae. Minsan
bigla na lang namamatay ang makina ng sasakyan pagkatapat
sa
daan na iyon. Marami na rin ang naaaksidente sa bahaging iyon
ng daan.
Si Mark at Jessa ay mga mag-aaral sa
sekondarya. Minsa’y ginabi
sila ng uwi dahil sa mga aktibidad na isinagawa sa
eskwelahan.
Nag-aabang sila ng masasakyan pauwi. Ngunit isang oras
na silang
nag-aabang wala silang makuhang sasakyan. “Jessa, maglakad na
lang kaya tayo kaysa naming abutin tayo ng hating gabi sa daan.
Wala namang sasakyan,” pahayag ni Alden. “Sigurado kang
lalakarin natin hanggang Pangasinan?Hindi ka ba natatakot doon?”
ani Jessa.”Ano
ka ba ngayon mo pa ba uunahin iyang takot mo?
Gabi na, kung
maghihintay pa tayo ng masasakyan baka aabutin na
tayo ng umaga
rito,” tugon naman ni Mark.“Sige, kung ganun
simulan na nating maglakad,
basta magkwetuhan na lang tayo ng
mga nakakatuwang kwento para
hindi natin alintana angtakot
natin,” ani naman ni Jessa. Nagpatuloy
ang dalawa sa
paglalakadhabang nagkukwentuhan at nang makarating sila
sa
bahaging iyon ng daan ay napakadilim. Tanging ang flashlight
lamang ng cellphone niMark ang tumatanglaw sa kanilang
dinaraanan.
Nang walang ano ano’ybiglang namatay ang cellphone
ni Mark.” Asan
ka? huwag na huwag kangtatakbo kahit anong
mangyari ah, huwag mo
akong iiwan,” ani Jessa nananginginig na
sa takot. “Oo, nandito lang
ako, akin na kamay mo,” tugon naman ni Mark. Pagkahawak ni Mark ng
kamay ni Jessa biglang
umihip ng malamig at napakalakas na hangin.
Dahil sa madilim
kitang-kita nila ang nakaputing babae na nasa
harapan nila.
Nakayuko ito atnatatakpan ang mukha nito sa hanggang baywang
niyang buhok. Hindi makagalaw ang dalawa ni hindi man lang sila
makapagsalita. Wari’y umurong
na ang kanilang dila, habang
papalapit ito sa kanila.
Kinabukasan, hindi pumasok ang dalawa dahil
maysakit ang mga
ito. Hindi rin nila maalala kung paanu sila
nakauwi sa kani-
kanilangbahay. Umabot pa ng ilang linggo ang
pagkakasakit ng
dalawa. Dinala na sila sa doctor pero wala namang makitang
sakit sa dalawa. Hindi rin sila makausap ng matino, minsan may
mga
sinasabi silang hindi naiintindihan. Sinubukan ng kanilang
mga
magulang na ipatingin sa albularyo ang dalawa. Dito napag-
alamang namaligno ang dalawa. May isinagawang ritwal ang
matandang
albularyo. Pagkaraan ng ilang araw,gumaling na
rin
sina Mark at Jessa. Mula noon
nangupahan na lamang sila sa
sentro, malapit sa eskwelahan para
hindi na nila
kailangang umuwi tuwing hapon sa kanilang napakaliblib na lugar.